غذا را بیشتر از دو روز در ظروف یکبار مصرف نگهداری نکنید
تاریخ انتشار: ۲۰ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۹۴۲۹۴
ایسنا/البرز رئیس اتحادیه نایلون، پلاستیک و ملامین کرج گفت: نگهداری غذا بیشتر از دو روز در ظروف یکبار مصرف صحیح نیست.
محمد دادخواه کرج در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: درحالی که تولیدکنندگان ظروف یکبارمصرف تحت نظارت این اتحادیه تمام ضوابط و مجوزهای لازم را رعایت میکنند و برای فعالیت آنها مجوز بهداشت صادر میشود، اما با این مشکل مواجه هستند که اطلاعرسانی در خصوص نحوه استفاده از ظروف یکبار مصرف نداریم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: معاونت غذا و دارو در بخشنامههایی که به تولید کنندهها میدهد، آنها را ملزم کرده که یکسری اصول را رعایت کنند. دستورالعملها به ما میگویند روی بسته بندی کالا توضیح دهید که از چه موادی و در چه تاریخی تولید شده و تا چه دمایی قابل استفاده است.
دادخواه با گلایه از مسائلی که علیه ظروف یکبار مصرف وجود دارد؛ ادامه داد: این تبلیغات سوء باعث میشود مردم به دلیل ناآگاهی تحت تاثیر قرار بگیرند، در حالی که بسیاری از موارد احتمالی که موضوع سلامت را تحت الشعاع قرار میداد با نظارت و پیشرفت علم در چرخه تولید این ظروف اصلاح شده است. اگر عنوان میشود که این ظروف برای طبیعت مضر هستند و بقایای آن برای محیط زیست مشکل آفرین است،این موضوع به فقدان فرهنگ سازی وآموزش مصرف کننده برمیگردد. از این رو کوتاهی از سمت مصرف کننده است که با رها کردن این ظروف در طبیعت باعث آسیب به محیط زیست میشود.
رئیس اتحادیه نایلون، پلاستیک و ملامین گفت: از طرفی وقتی در گردشگاهها سطل زباله کافی به تفکیک تر و خشک تعبیه نمیشود، ظروف و سفره یکبار مصرف در طبیعت رها خواهد شد. درصورتی که ما در این زمینه موضوع بازیافت را داریم و با جمعآوری زبالههای یکبارمصرف میتوانیم دوباره ازآنها استفاده کنیم.
وی گفت: اینکه گفته میشود از مواد نفتی برای تولید مواد پلاستیکی استفاده میشود درست است و غیر از این نیست، اما دستورالعملهای بهداشتی درتولید رعایت میشود. وقتی وزارت بهداشت مجوز تولید میدهد به تمام این موارد واقف است اگر وزارت بهداشت را قبول داریم باید مجوزهای آن را هم بپذیریم.
رئیس اتحادیه نایلون، پلاستیک و ملامین با اشاره به اینکه ظروف یکبار مصرف جزو کالاهای پرمصرف خانواده امروزی است،اظهار کرد: اینکه مردم فکرکنند تولید کننده به فکر ارتقاء تولید و سلامت جامعه خود نیست، کاملاً اشتباه است. تولیدکنندگان ظروف یکبار مصرف امروزه تولید ظروف گیاهی را هم مدنظر قرار دادهاند که بخش عمدهای ازآن قابل بازیافت است. علاوه بر این نوعی از مواد اولیه جدید با عنوان تجزیه پذیر وارد این صنعت شده که تولید و عرضه ظروف، نایلکس و کیسه یکبارمصرف تجزیه پذیر را به بازار اضافه کرده است. درحقیقت تولیدکننده میخواهد یک بازار فروش خوب داشته باشد و نمی خواهد که این تبلیغات در تولید و بازار فروش خللی وارد کند. از این روبه دنبال تغییر و بهبود تولید خود خواهد بود تا مصرف کننده بدون دغدغه از تولیدات آن استفاده کند.
دادخواه درباره نحوه استفاده از ظروف یکبارمصرف با توجه به کاربرد و دمای مناسب آن خاطرنشان کرد: ظروف یکبار مصرف شامل ظروف گیاهی، پلاستیکی، آلومینیومی و کاغذی هستند که هرکدام بسته به نوع و جنس کاربرد مخصوص خود را دارد. ظروف پلاستیکی به دو دسته تقسیم میشوند ظروف پلاستیکی پلیپروپیلن که با علامت اختصاری pp حک شده زیر ظروف مشخص شده و ظروف پلاستیکی پلی استایرن که با علامت اختصاری ps هستند. این ظروف برای مواد غذایی و نوشیدنیهای گرم قابل استفادهاند اما براساس تحقیقات ظروف پلی استایرن نهایت تا دمای ۶۰ تا ۶۵ درجه قابل استفاده است و به ناچار اگرمایعات داغ با دمای بیشتر از این مقدارمورد استفاده قرار میگیرد، باید صبرکرد دمای آن به ۶۵ درجه برسد بعد از این ظروف استفاده کرد، چون مواد شیمیایی آن مستقیما توسط مایعات داغ جذب میشود.
دادخواه یادآورشد: ظروف پلیپروپیلن برای دمای بین ۸۵ تا ۹۰ و غذای گرم مشکلی ندارند و میتوان از آن برای موادغذایی و نوشیدنیهای داغ استفاده کرد. در مورد ظروف گیاهی هم لازم است شرایط استاندارد تولید آن رعایت شود، چرا که استفاده از درصد کمی از مواد پلی پروپیلن در تولید آن مجاز است.
وی در ادامه افزود: درمورد استفاده از ظروف یکبار مصرف بیشتر حساسیت مربوط به نوشیدنی و مایعات داغ است و موادغذایی چون در پخت به دمای ۱۰۰ درجه نمیرسند خطرات کمتری متوجه آن است، لذا مصرف کننده باید بداند از ظروف گیاهی و کاغذی برای سرو مایعات نظیر چای، کافی، قهوه، شیر، آب جوش استفاده کند. لیوان های کاغذی به واسطه یک لایه پلی اتیلن که روی آن به کار میرود کاملا استاندارد است. ظروف پلاستیکی، ترجیحا بی رنگ برای مایعات و خوراکیهای سرد و ظروف آلومینیومی برای غذاهای گرم و بیرون بر رستورانی گزینه مناسبی هستند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: استانی اقتصادی استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری استانی ورزشی استانی علمی و آموزشی كرمانشاه زنجان استانی اجتماعی استانی اقتصادی استانی شهرستانها استانی فرهنگی و هنری ظروف یکبار مصرف مصرف کننده ظروف گیاهی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۹۴۲۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای بنزین در ایران
فرارو-مدتی پیش، هاشم اورعی، رئیس اتحادیه انجمنهای انرژی ایران مدعی شد که در ۵ سال آینده گاز، برق، نفت، بنزین و گازوئیل نخواهیم داشت و اشاره کرد که پشت پرده این شرایط، وجود رانت در بخش انرژی کشور است.
به گزارش فرارو، اورعی تاکید کرد: «ما نه با مشکل ناترازی بلکه با «ناترازی فزاینده» روبهرو هستیم. در سالجاری به میزان ۴ میلیارد دلار بنزین و گازوئیل وارد شده و این رقم در سال آینده به دو برابر افزایش خواهد یافت. تدوین یک سیاست انرژی از سوی شخصیتهای صادق و سالم در حال حاضر به نظر او بهترین راهکار جلوگیری از رشد این ناترازی است. فایدهاش این است که روزانه حداقل ۱۰ میلیون لیتر بنزین از کشور قاچاق میشود که معادل هزار تانکر یا هزار تریلی است.»
این آمارهای اورعی که به اسفندماه سال گذشته بر میگردد، در شرایطی مطرح شده که جواد اوجی، وزیر نفت، ۱۵ فروردین امسال اعلام کرد مصرف بنزین طی ۱۴ روز عید، تقریباً حدود هفت میلیون لیتر نسبت به سال گذشته رشد کرده است. فریدون عباسیدوانی، عضو کمیسیون انرژی مجلس نیز برای مقابله با قاچاقهای احتمالی بنزین گفته است: «حذف کارت سوخت جایگاهها و شناسایی کارت سوخت شخصی به مثابه کارت شناسایی هر شخص، راهحلی کارا برای افزایش شفافیت در بحران بنزین و کاهش قاچاق خواهد بود.»
در کنار این مسائل، بسیاری از کارشناسان معتقدند خودروهای فرسوده، وضعیت را پیچیدهتر میکنند. خودروهایی که عمدتا داخلی هستند و حداقل دو برابر استاندارد جهانی بنزین مصرف میکنند. افزون بر این، بر اساس آمارهای وزارت نفت در سال۱۴۰۲ پنج و نیم میلیارد لیتر بنزین و گازوئیل وارد کشور شده است که ارزش تقریبی آن چهار میلیارد دلار است. اورعی در این باره نیز ابراز نگرانی کرده و سال گذشته حدس زده است که در سال ۱۴۰۳ این ارقام دو برابر میشود. او تاکید کرده: «فاجعه اینجاست که ما باید درآمد دو ماه یا یکششم کل درآمد صادرات نفت سال ۱۴۰۳ را به واردات بنزین و گازوئیل اختصاص دهیم. خلاصه کلام اینکه تقریبا میشود گفت ما هر کوچه یا هر جایی که میتوانستیم اشتباه برویم، اشتباه رفتیم. تقریبا در تمام دنیا خودرو ارزان و سوخت گران است، ولی در کشور ما برعکس خودرو گران و سوخت ارزان است. اینها اتفاقی نیست و بوی فساد از آن به مشام میرسد.»
با توجه به این اطلاعات پرسشهایی مطرح است از جمله این که چشم انداز تولید، خرید و مصرف حاملهای انرژی در کشور چگونه خواهد بود و آیا موانع تحریمی در مشکلات ناترازی کشور نقش ایفا میکنند؟ نصر الله زارعی، معاون پیشین شرکت مهندسی و توسعه نفت و کارشناس حوزه انرژی در گفتگو با فرارو به این پرسشها پاسخ داده است:
رفع تحریمهای انرژی از نان شب واجبتر استنصرالله زارعی به فرارو گفت: «این موضوع که تولید کنندگان و مصرف کنندگان انرژی هر یک وظایفی دارند مشخص است، اما در کشور با فقدان یا عدم وجود یک نهاد تنظیم گر و سیاست گذار، رو به رو هستیم که باعث شده بخش تولید به راه خود برود و بخش مصرف نیز به راه خود. متاسفانه، چون این مسیر کنترل نشده است، ما با شدت مصرف انرژی عجیبی رو به رو هستیم که چندین برابر هنجار تعریف شده برای کل دنیا است. همچنین بهینه سازی مصرف سوخت در کشور ما رها شده است. وزارت نفت به عنوان متولی تولید انرژی یا همان نفت و گاز در کشور، وظیفه تولید و عرضه انرژی مورد نیاز کشور را بر عهده دارد. وزارت نفت، انرژی مورد نیاز بخشهای صنعت، مصرف خانگی و تجاری و صنایع انرژی بر مثل پتروشیمیها را تامین میکند؛ بنابراین معتقدم باید دو بخش مذکور را در کنار هم ببینیم تا درک کنیم روند ناترازیها چگونه است و چرا فزاینده است و شاهد واگرایی تولید و مصرف هستیم. افزون بر این، حقیقت این است که در کشور ما بخشهای انرژی تجدید پذیر مثل انرژی خورشیدی و باد حداکثر یک درصد از بازار انرژی را تسخیر کرده و عمده انرژی ما از همان سوختهای فسیلی تامین میشود.»
وی افزود: «اگر قرار باشد در بخش تولید و عرضه صنعت نفت کشور، شاهد تحولی باشیم، باید قطعا و حتما تغییراتی محسوس در حوزه سیاستهای موثر در این حوزه داشته باشیم که موثرترین این تغییرات نیز به بخش تحریمها مرتبط است. به اعتقاد من، رفع تحریمها نه فقط برای بخش نفت کشور بلکه برای کل اقتصاد کشور، از نان شب نیز واجبتر است. در بخش مصرف، وزارت نیرو یکی از بزرگترین مصرف کنندگان انرژی کشور است که هم درگیر موضوع سیاست گذاری است و هم برنامه ریزی و اجرا. نیروگاههای ما، نیروگاههای قدیمی هستند و نسبت به نیروگاههای استاندارد دنیا، بازدهی پایینی دارند. در سراسر دنیا شاهد فعالیت نیروگاههای جدیدی هستیم که از تکنولوژیهای روز دنیا بهره میبرند. این نیروگاهها بالای ۵۵ درصد راندمان دارند. این در حالی است که برخی نیروگاههای ما تنها ۲۰ درصد بازدهی دارند. از همین جا میتوان به اختلاف فاحش در بازدهی پی برد. ما در این وضعیت، سرمایه سوزی بالایی داریم. همچنین در بخش انتقال و توزیع انرژی با مشکلاتی مواجهیم چرا که سیستمهای انتقال ما نیز به شدت فرسوده هستند. در نتیجه انرژی هدر شده ما از نیروگاهها تا رسیدن به خانهها بسیار زیاد است.»
معمای بی توجهی به کیفیت خودروهای داخلیاین کارشناس حوزه انرژی گفت: «این مشکل بارها تکرار شده که صنایع خودرویی ما اصلا رقابتی با خودروسازی جهان ندارند و این در حالیست که مشکل خودروسازی ما چندان ربطی به تحریمها ندارد و بیشتر به مشکلات مرتبط با دو شرکت خودروساز ما بر میگردد. شرکتهای خودروساز ما رقبای سرسختی هم ندارند که مجبور باشند دست به نوآوری زده و تکنولوژیِهای خود را به روزرسانی کنند. در نتیجه سالهاست در حوزه خودروسازی کشور شاهد تکرار مشکلات هستیم. این نقد که گفته میشود چرا در کشور ما خودرو گرانقیمت و سوخت ارزان است، در حالی که در دیگر کشورها شرایط معکوس است، نقد درستی است. طبیعیست که خرید خودرو گرانقیمت با استهلاک کمتر که مصرف سوخت کمتری هم داشته باشد، بسیار به صرفهتر است. این که مسئله به این روشنی در کشور ما سالهای سال بدون حل باقی مانده است، فاقد هر نوع منطق حمایتی سازنده است و این نوع رفتاری که در قبال صنعت خودروسازی کشور شده، در عمل، خسارات بزرگی به اقتصاد کشور وارد کرده که حتی میتواند تا دهها میلیارد دلار براورد شود.»
وی افزود: «اما با همه این موارد، همچنان این معما در جای خود باقیست که وقتی رهبری در سال ۱۴۰۰ صراحتا از کیفیت خودرو انتقاد کرده و خواستار تغییر و تحول شدند و همچنین آقای رئیسی برای بازدید به کارخانه ایران خودرو رفتند و صراحتا اعلام کردند که باید واردات خودرو آزاد شود، اما تا امروز که این گفتگو انجام میشود میبینیم که نمایندههای مجلس صحبت از معطل ماندن آیین نامههای واردات خودرو در دفتر وزیر صمت یا معاون اول ریاست جمهوری میکنند و سپس تکذیبیه ارائه میشود. درواقع این وضعیت بسیار پیچیده است که از یک سو میدانیم باید خودرو وارد کشور شود و از سوی دیگر یک اراده قوی برای به نتیجه نرسیدن این تلاشها وجود دارد. انتظار میرود که مسئولان تلاش کنند که این موضوعات به نتیجه رسیده و شاهد تحولاتی در حوزه خودرو کشور باشیم چرا که هر روزی که میگذرد هزینههای روی دوش مردم افزایش پیدا میکند.»
آمارهای بخش بنزین در هالهای از ابهاممعاون پیشین شرکت مهندسی و توسعه نفت گفت: «در حال حاضر نرخ تولید بنزین در کشور ما مشخص است، برنامهای هم که برای افزایش تولید داریم گروگان گرفته شده بحث تحریم است و ما به سرمایه گذاری لازم و تکنولوژی روز نیز دسترسی نداریم. آمار و ارقام حکایت از آن دارد که افزایش تولید بنزین نداریم و به عبارتی تولید ثابت است و چشم اندازی هم که در برنامه هفتم توسعه داریم درواقع دنبالهای است از برنامه ششم توسعه، بدون آن که تغییری در سیاستهای ما رخ داده باشد. حالا به این معادله فکر کنید که تولید ما ثابت است، اما مصرف ما بین ۶ تا ۱۰ درصد افزایش یافته است. سال گذشته صحبت از این بود که ۲ میلیارد تا ۳ میلیارد دلار بنزین وارد شده است و امسال هم صحبت از ۵ میلیارد دلار است و به احتمال زیاد این ارقام در طول سالهای آتی روند افزایشی را طی خواهد کرد. همچنین نفت خام کشور نیز درگیر مشکلات تحریم است و منابع ارزی ما نیز محدود شده است؛ بنابراین کاملا مشخص است که همزمان با روند صعودی هزینه واردات بنزین که از رقم صادرات نفت خام ما کم میشود، با مشکلاتی بسیار بزرگ مواجه خواهیم شد.»
وی افزود: «ما در کل کشور با یک مشکل بزرگ مواجهیم و آن هم عدم دسترسی به آمار و اطلاعات یا عدم دسترسی به مکانیسم جمع اوری آمار دقیق است. در نتیجه ما کلیات تولید و فروش و واردات را کنار هم میگذاریم و حدس میزنیم مصرفمان چقدر است. یکی از وظایف اولیه که برای کارت سوخت تعریف شده بود، وظیفه بررسی و کنترل نرخ مصرف بود. یک هدف دیگر کارت سوخت نیز، کنترل قاچاق سوخت بود. در حال حاضر چه کسی به شفافیت میداند چه تعداد کارت سوخت داریم و چه تعداد از این کارتها واقعی است. جای تعجب ندارد که با این شرایط، اعدادی که در زمینه قاچاق سوخت مطرح میشود، بسیار بزرگ باشند. ما اصلا به هیچ عدد و رقم درستی دسترسی نداریم و مجبوریم از مهندسی معکوس برای پیش بینیهای خود استفاده کنیم، این در حالیست که باید یک پایگاه داده کنترل دقیق داشته باشیم و بدانیم که دهکهای مختلف در جامعه ما در چه حدی برداشت بنزین انجام میدهند. گام اول در اجرای سیاستهای کنترل مصرف بنزین و فراوردههای نفت و این است که بتوانیم به دادههای دقیق و درست دسترسی داشته باشیم. ما یا به چنین پایگاهی دسترسی نداریم یا اگر داریم هنوز تکمیل نشده است.»